van het kind en het badwater

Bezuinigen op kinderopvang werkt krimp in de hand. Ik had het zelf niet zo hard durven beweren toen ik bij aanvang van mijn politieke carrière begon te hameren op het zorgen voor kwalitatief hoogwaardige kinderopvang binnen deze gemeente* als wapen tegen de krimp.
Dacht ik toen nog dat het vooral belangrijk was om het voor jonge gezinnen aantrekkelijker te maken zich in deze leeglopende, vergrijzende regio met een ietwat benepen, katholiek imago te vestigen, nu blijkt uit onderzoek dat mensen zelfs minder kinderen krijgen als de opvang niet goed is geregeld (Volkskrant 7 januari 2012) Ze (vooral de vrouwen met buitenshuise werklust, die zo heel hard nodig zijn) stellen het namelijk uit omdat er nog zaken geregeld moeten worden en de biologische klok tikt natuurlijk door.
We kunnen met zijn allen gaan wachten tot de medische wereld het voor mekaar heeft om zelfs bomen nog levende kinderen te laten baren, of totdat de bestaande mensen zo lang gezond leven dat kinderen krijgen aan banden moet worden gelegd en ouder worden alleen nog een privilege van enkele geselecteerde gelukkigen wordt, maar misschien is het toch handiger en veiliger en duurzamer om eens naar onze prioriteiten te kijken en dat we, als we dan niet willen bijgieten, in elk geval voorkomen dat we warm badwater met onze kinderen weggooien.

*commissielid inwonerszaken voor GroenLinks in de gemeente Eijsden-Margraten