Tihange

In je auto springen, raampjes dicht en voor de wind uit rijden, heb ik me laten vertellen.' 'Nee, nee nooit voor de wind uit, altijd haaks op de wind als er een kernramp is! Daarom hangen overal die vaantjes, zodat je kunt zien welke kant het op waait'
Bij ons hangt nergens een vaantje. Het leek me al hartstikke moeilijk om met een natte vinger de richting te bepalen als ik er voor uit moet rijden, maar haaks...

En het is niet ondenkbaar dat het zal moeten, want enkele tientallen kilometers verderop in België staat een steeds gammeler wordend geval dat weliswaar nog niet op ontploffen staat, maar ook niet meer zo betrouwbaar is als in zijn jonge dagen.
Voorzover kerncentrales ooit betrouwbaar kunnen zijn, natuurlijk. Persoonlijk vind ik kerncentrales per definitie onbetrouwbaar, als het nu niet is dan is het wel in de toekomst.

Jongeren leven meer in het nu dan volwassenen, wat niet vreemd is met zoveel toekomst, maar het is wel hun toekomst en niet die van ons. Wij leven in de toekomst die onze ouders voor ons maakten. Een behoorlijk veilige toekomst, waar heel veel heel goed geregeld is en we vrijwel allemaal een dak boven ons hoofd hebben en genoeg te eten. Het heeft ons zelfs de nobelprijs voor de vrede opgeleverd.

Maar jongeren zijn er wel mee bezig. Over die toekomst bestaan veel boeken. Spannende boeken gebouwd op onze volledig ontplofte of doorgemanipuleerde, maar in elk geval kapotgemaakt maatschappij waar een angstaanjagend soort mensen de macht heeft en een groepje jongeren in verzet komt. De Hongerspelen is een bekende, maar Verwelken en Vrees me gaan ook als warme broodjes over de toonbank. Het is in de boeken niet altijd even duidelijk wat er aan de verwoesting van de oude maatschappij ten grondslag lag, maar het is zelden iets dat wij niet kennen.

Kernenergie bijvoorbeeld, kan een heel goede dader zijn. Wanneer het misgaat, wordt het bestaande leven aangetast. Wat overleeft, heeft iets, of geeft iets door aan zijn nakomelingen. En er zijn er altijd die daar een slaatje uit weten te slaan. Misschien gaat het te ver om een dergelijk zwart scenario te verbinden aan een krakkemikkige kerncentrale zo dicht in onze buurt, maar voor de zekerheid zou ik het kreng gewoon sluiten.

digileed

Mijn boekbladblog van vandaag

Concurrentie

Het lijkt misschien alsof ik als boekhandelaar een soort antipode, of in elk geval een deerniswekkend slachtoffer van internet ben, maar volgens mij valt dat wel mee.


Ik facebook, ik twitter, ik blog, ik maak powerpoints, ik heb een digitale agenda, drie e-mailadressen, een smartphone, een iPad, een laptop, een gewone computer, een volledig geautomatiseerd kassasysteem, een ICT-ex en ik googel… maar ik ben geneigd mezelf te hoog in te schatten. Ik doe mijn boodschappen namelijk gewoon in een winkel. Het liefst bij mensen bij wie ik me prettig voel en van wie ik het idee heb dat ze hart voor hun product, kennis van zaken en oog voor mij, hun klant, hebben.

Het ging mis, die ene keer dat ik iets via internet kocht. Het was een product dat ik met veel gegiebel aangeraden had gekregen van een vriendin omdat het zou helpen bij bekkenbodemproblemen en via een door haar doorgestuurde site met de stimulerende woorden ‘Go get them girl, enjoy!’ Het was een frisse site, met verhelderende uitleg en veel keus. Mijn product kende diverse kleurmogelijkheden en ik koos vast iets blauwigs, want ik kies altijd voor blauw. Ik bestelde en betaalde en zag nimmer ‘een discreet pakketje’ arriveren.

Waarschijnlijk deugde die handel wel, vermoedelijk ging het onderweg mis en heb ik nu een bijdrage geleverd aan het verhelpen van andermans bekkenbodemgemodder, mocht het werkelijk helpen. Dat weet ik niet want ik vond het gênant contact op te nemen over de vermissing en bij een fysieke winkel in dit soort producten durf ik niet naar binnen, terwijl ik daar misschien gedegen advies en wellicht betere suggesties zou krijgen en wie weet ook nog een goed idee. Of er prijsverschillen zijn weet ik evenmin, want ik ben niet op de hoogte van de regels in die branche en ik heb er niet op gegoogeld.

Voor hen lijkt me de concurrentie met internet moordend. Hoe gemakkelijk is het dan toch om boeken te verkopen. Ze kosten overal hetzelfde, je kunt aan de buitenkant niet zien of de binnenkant wat voorstelt, ze hebben een groot vermogen tot het oproepen van spontane sociale interactie en je kunt een boekwinkel binnenlopen en ook weer uit, zonder dat iemand iets van je denkt, dat je niet wil dat van je gedacht wordt. Nou ja, of je moet het vervelend vinden een intelligente indruk te maken.