pijn

Het is vier uur en ik ben een dag en een nacht kwijt aan een teleurstelling.
Ik kreeg de tegenslag gistermiddag geserveerd en ik had mij er al enigszins op voorbereid. Daardoor meende ik, dat ik de schok goed had doorstaan. Het werk ging me verder als gewoonlijk af en ook de vergadering 's avonds heb ik redelijk kunnen volgen. Al bespeurde ik bij mezelf een zekere tegendraadse ongenuanceerdheid en ook oppervlakkigheid die me had moeten waarschuwen.
Maar in mijn bed, in het donker, bleek ik niet alleen. Iets of iemand bleef maar in mijn hersens porren. Dus het licht maar weer aan en lezen. En weer uit als de ogen dichtvallen, oh nee, weer aan nog eens uit en gelukkig is er geen geliefde die ik wakkerpiekerde voordat ik insliep met het licht aan.
Ik droomde van duizenden euro's voor prachtige projecten die gul gegeven worden aan drinkende raadsleden in tenten met een hek eromheen.
Het doet nog steeds pijn.

O rode papaver

Het is dus mogelijk om een foto te plaatsen, maar waarom alleen als ik een blanco pagina gebruik? Afijn, hij staat er en ik vind het wel mooi, Gijs met een GroenLinks-spechtenkenner tussen de Rode Papavers boem pats knal! En het voordeel van een CNME-natuurkenner in je gezelschap is, dat je dan na 50 jaar erachter komt dat je klaprozen wèl kunt plukken, als je maar het goede groeistadium kiest. Ik heb het geel-groene voorbeeldknopje, dat Peter Alblas woensdag plukte mee naar huis genomen en ja, hij doet het.

politiek werk

Vanavond zal ik wel moe zijn, nadat ik met de hele commissie inwonerszaken en een deel van de gemeenteraad van Eijsden-Margraten langs een zevental locaties in ontwikkeling ben geraced. Ik heb er wel zin in, want elke school die ik binnenkom is er een. Vandaag zullen dat er drie in een noodgang zijn, voor zover ze al bestaan. In Margraten en Gronsveld broeden ze op brede schoollocaties waar kinderen van 0 tot 12 onder de pannen komen. In Cadier en Keer gaan we de moeilijke jongeren opzoeken.

De locatie in Margraten moet nog gebouwd en men weet nog niet of de bibliotheek in het te verwezenlijke pand zal komen. Ik ben benieuwd waarom niet. Ik vrees dat het een geldverhaal is en geen leesverhaal, maar ik geef hen nog even het voordeel van de twijfel. In Gronsveld weten ze dat al wel, maar moet het pand nog zo bedacht worden dat de oude gevel bewaard blijft. Ik ben nogal gesteld op dat pleintje achter de kerk, dus ik hoop dat het gaat lukken. Het gebouw in Cadier en Keer waar de ZMOK en de ZMOLK en de jeugdgevangenis zitten, is er een van het kaliber Harry Potterlocatie en alleen al om die reden wil ik er eens in.

Ik weet dat er gelezen wordt in Cadier en Keer, want ooit zat er een jongen (wat al bijzonder is) uit deze instelling (wat nog bijzonderder is) in een van de voorrondes van de voorleeswedstrijd. Weliswaar al 16 jaar geleden, maar toch. En ooit, een jaar of drie geleden, had ik een docent in de winkel die aankleedmateriaal zocht, omdat hij zijn leerlingen een boek(winkel? hoek? bibliotheek?)plek wilde laten inrichten in de school. Ook verder nooit meer iets van gehoord.

Er wordt dus wel wat gelezen in Cadier en Keer, maar er valt vooral nog veel te winnen. Het is nog te vroeg om de wereld lastig te vallen met mijn theorieën over de werking van lezen op het empathisch vermogen van mensen en de daaraan gepaarde sociale ontwikkeling. Ik knik daarom enthousiast mee met de taalontwikkelingsreden, want het maakt niet uit waarom ik mensen meekrijg, als ik ze maar meekrijg.

Vandaag infiltreer ik dus onder een politieke vlag in deze onderwijsinstellingen en als je me vraagt of ik een dubbele agenda heb? Reken maar.

natuurlijk werk

Zo meteen de natuur in. Even met GroenLinks door het Savels Bos. Tegen de schemering wil je daar nog wel eens een beestje zien. Ik heb geen idee wie ik vanavond ga ontmoeten en of ze stil genoeg zijn om wild niet te verjagen. Maar de gids, die ken ik, en daarmee ga ik graag de natuur in, want hij is zo iemand die dingetjes tussen het groen uithaalt waar je het bestaan niet eens van droomde.

Hij is ook degene met wie ik er al jaren in slaag om welk Kinderboekenweekthema dan ook aan de natuur te linken. Dit jaar heeft hij plannen waarvoor heldhaftigheid absoluut vereist is. En zeker die van mij, want ik ga hem assisteren. Dat kon ik eerder nooit omdat de hele organisatie van het openingsfeest bij mij lag en ik dus voortdurend mensen aan mijn jas had hangen die iets moesten, wilden, niet begrepen. Maar dit jaar gaat de bieb het doen en dus hoef ik mij alleen maar druk te maken om de boeken en de schrijvers. Makkie, daar kan ik nog wel wat griezelig of glibberig groen bij nemen.

Wel fijn dat we nu toch nog even gaan wandelen want het delegeren van mijn werk, had tot gevolg dat Peter en ik dit jaar onze vergandeling, een ijzersterke combinatie van een wandeling met een vergadering niet hoeven te maken. Maar we treuren niet, dit jaar gaan we vergorkshoppen.

modern

Het zat er aan te komen, de aanschaf van een echte mobiel. En als ik dan besloten heb, dan moet het ook meteen. Dus gisteren liet ik mij door een welbespraakte kpnman (het enige netwerk dat ik hier thuis ook kan ontvangen) in een recordtempo een telefoon aanpraten. En nu heb ik dus een plakje scherm waar ik over wrijf en op tik, tegen praat en naar luister. Vanaf nu ben ik nooit meer alleen.