Voor mij is Halt Mich van Herbert Grönemeyer een van de mooiste liefdesliedjes die er bestaan. Misschien omdat ik hierin vind wat ik zoek en begrijp wat ik mis, maar vooral ook door de taal die prachtig eenvoudig beschrijft wat niet te zeggen lijkt. Ik geloof niet dat onze taal daartoe in staat is.
Eens hoorde ik op de radio een nederlandstalige versie, gezongen door Jeroen van den Boom, die zo verschrikkelijk was en me zo misselijk maakte, dat ik tijdens het lied een boze mail naar het programma stuurde om te vragen of hij af mocht.
Terwijl mijn bericht nog reisde hoorde ik de discjockey "Prachtig!" verzuchten. "Ja, hè"antwoordde Van den Boom blij,"en die snik aan het einde was echt."
Sindsdien zoek ik die versie. Ik wil weten wat mij in die vertaling zo tegenstond, dat alles in mij in opstand kwam. En waar die snik op sloeg, want die had ik in mijn boosheid gemist. Ik hoorde het, dacht ik, een kleurloze namiddag eind 2009 bij de AVRO op radio 2, maar het zal mij niet verbazen als het begin 2010 voorbij kwam, want zo'n jaar was dat wel.
De Boekenwurm
zondag 28 augustus 2011
zondag 21 augustus 2011
Zondagmorgenoverweging
De zondagmorgenoverdenking van Guus Kuijer nog niet gelezen op Twitter, maar deze zondag begon ik met het voor de derde keer uitlezen van zijn boek over God, dat lijkt me geen slechte start. Vooral ook omdat ik zonder naar buiten te kijken, wist dat het regende en ik daarom niet mijn bed uit hoefde om te snoeien.
Nu is het droog en ik zie de lucht steeds lichter worden. Er is dus hoop voor de buren, al moet het struikgewas nog uitdruppen. En tot die tijd verdoe ik mijn zondag een beetje met de krant, nostalgische geneugten op youtube en wat schrijven. Een blogje waar niemand een boodschap in zal vinden, een gedichtje voor een verloren lief, weer een, of alvast een verjaardagsbriefje voor hem, omdat ik er nu iets voor weet... Het maakt niet uit.
Ach, nu is er zelfs een stukje blauw achter de bomen buiten mijn raam. Het wordt tijd dat ik in beweging kom.
Twitter zondag 21 augustus 2011
Guus Kuijer:
De zondagmorgenoverweging komt helaas te vervallen omdat ik iets heel ongelovigs had bedacht en ik niemand wil kwetsen. Mea culpa.
Nu is het droog en ik zie de lucht steeds lichter worden. Er is dus hoop voor de buren, al moet het struikgewas nog uitdruppen. En tot die tijd verdoe ik mijn zondag een beetje met de krant, nostalgische geneugten op youtube en wat schrijven. Een blogje waar niemand een boodschap in zal vinden, een gedichtje voor een verloren lief, weer een, of alvast een verjaardagsbriefje voor hem, omdat ik er nu iets voor weet... Het maakt niet uit.
Ach, nu is er zelfs een stukje blauw achter de bomen buiten mijn raam. Het wordt tijd dat ik in beweging kom.
Twitter zondag 21 augustus 2011
Guus Kuijer:
De zondagmorgenoverweging komt helaas te vervallen omdat ik iets heel ongelovigs had bedacht en ik niemand wil kwetsen. Mea culpa.
vrijdag 19 augustus 2011
filmpjesleed
Drie dagen al probeer ik op allerlei wijzen een filmpje gepubliceerd te krijgen en nu kan ik niet anders dan concluderen, dat ook dat een talent is dat ik niet bezit. Tenzij het me op deze wijze gaat lukken. Hoe het ook zij, ik word niet depressief.
Abonneren op:
Posts (Atom)