Nieuws? Nieuws!

Veertig kinderboekenschrijvers die tegelijk voorlezen op de eerste dag van De week van het luisterboek, in Het jaar van het voorlezen in een kinderboekwinkel is voor het jeugdjournaal alleen nieuws als álle kinderboekwinkels in moeilijkheden zijn, anders is het niet bijzonder genoeg en heeft het geen nieuwswaarde.

Niet alle kinderboekwinkels zijn in moeilijkheden. Er zijn zelfs kinderboekwinkels die het prima doen, denk ik. Net zo goed als niet alle volwassen boekwinkels het moeilijk hebben en niet alle uitgeverijen. Er zijn zelfs kinderboekenschrijvers die kunnen leven van hun pen. Dus is het niet interessant voor het jeugdjournaal.

En het lijkt erg klein, zo'n boekwinkeltje in Limburg. Wie maalt daar nou om? Tja, wie maalt daar om? Kinderen? Dat zou kunnen, maar het lijkt mij wat stug. Jazeker er zijn nogal wat kinderen die graag bij ons hun boeken kopen, maar kinderen zijn gewend dat zij niet bepalen wat er in hun leven blijft. Of vader en moeder samen, of hun huis hun thuis, of ze doorgaan met hun klas of zitten blijven. Grote beslissingen gaan over hen heen en daar hebben ze doorgaans vrede mee.

Het sluiten van de Boekenwurm is een grotemensenprobleem. Volwassenen kunnen overzien waarom het belangrijk is dat kinderen lezen. Zij hebben belang bij een plek waar zij boeken kunnen bemachtigen die kinderen willen lezen. Boeken die de kinderen mogen houden. Boeken die in keurige rijtjes op nummer in kastjes worden gezet of in stapeltjes door het huis slingeren. Boeken die herlezen worden totdat de ruggetjes loslaten en die zij later aan hun eigen kinderen aanbieden, die er hun neus voor zullen ophalen, want elke generatie heeft zijn eigen helden.

Volwassenen zijn zonder kinderboekenkenners tamelijk hulpeloos. Ze kennen en koesteren namelijk alleen die eigen helden. Schrijvers van kinderboeken hebben daardoor bij voorbaat een achterstand als het om beroemdheid gaat. Noem veertig namen van hedendaagse kinderboekenauteurs en de kans is groot dat volgroeid Nederland de schouders ophaalt: "Nooit van gehoord"

Aan kinderen hebben kinderboekenmakers ook weinig voor roem. Kinderen letten niet zo op schrijvers, hun helden leven in het boek. Het zal hun worst wezen, dat Kolletje van Feller, Agent en Boef van Veldkamp en de Boer, Mees Kees van Oldenhave is. Een eenzame enkeling weet als schrijver naam te maken, maar ook die bekendheid is beperkt. Zelfs Oomen, Stilton, van Loon en Vriens doen uiteindelijk weinig bellen rinkelen bij volwassenen.

Prijzen helpen daar niet en recensies evenmin. Dat komt alleen aan bij de mensen die toch al belangstelling voor kinderboeken hebben. Volwassenen die er niks van weten kopen een 'bekroond boek' omdat ze dat als een kwaliteitsgarantie zien, waar ze gelijk in hebben. Al garanderen wij dan niet het leesplezier. Dat zou wel eens groter kunnen zijn bij het onbekende boek ernaast. Er zullen sowieso veel volwassen kopers zijn die titel noch auteur onthouden van hun geschenk. Ze vertrouwen op ons.

Wij kunnen twee dingen doen. Het boek in handen duwen dat gegarandeerd succesvol is, dat in de verkoop toptien staat, op internet boven komt drijven en in elke supermarkt ligt. Of wij wijzen op de alternatieven, de verrassingen, de nieuwe namen.

Schrijvers en uitgevers hebben baat bij goede boekhandels en veertig schrijvers hebben daarom het probleem van een kleine specialistische boekhandel in een uithoek van het land aangegrepen om dat duidelijk te maken. Dat is nog nooit gebeurd, dat is bijzonder en dat is volgens mij de definitie van nieuws. Grotemensennieuws!

Maandag 22 april om 14.30 u lezen veertig schrijvers tegelijk voor in De Boekenwurm Maastricht. Een uitgelezen moment voor volwassenen om het belang van specialistische boekhandels te onderschrijven. Kom luisteren!